پرسش :
تلقين مرده واجب است يا مستحب و دليل اين كار چيست؟
شرح پرسش :
پاسخ :
روح در بدو ورود به «نظام برزخي» با يك عالم ناشناخته و جديد روبهرو است و به لحاظ مبهم بودن آينده و مسائل ديگر، در يك وحشت و ترس توأم با تحيّر و ابهام مخصوصي قرار ميگيرد. با اين وضعيت دو ملك نيز ميآيند تا آزموني سخت و پرسشهايي شك انداز كنند.
ممكن است روح در اين تحوّل بزرگ؛ يعني، انقطاع از دنيا و مواجه شدن با نظام جديد توأم با تحيّر و ترس، در تذّكر و يادآوري عقايد افكار خود و در ثبات آنها، گرفتار لغزشها و تزلزلها شود و در نتيجه در ساعات و لحظات اول آن، حضور ذهني و ثبات عقيدتي نداشته باشد و به نوعي پراكندگي، فراموشي همراه با اضطراب گرفتار شود؛ به صورتي كه حتي نام خود را نيز فراموش كند.
براي كم يا برطرف شدن اين پراكندگي، فراموشي و اضطراب در مقام پاسخدهي به پرسشها و «آزمون برزخي»، مستحب است كه براي ميّت «تلقين» خوانده شود تا عقايد و افكارش را به خاطرش آورند و آنها را به وي يادآوري كنند.
اين تذكر براي روح، در چنين وضعيتي، مسلماً سودمند بوده و او را براي پاسخدهي در برابر پرسش از عقايد و افكار آماده ميسازد و چون «روح برزخي» با «بدن مادي» ارتباط و توجهي دارد و اين ارتباط در ساعات اوليه بيشتر است؛ طبعاً حركت دادن شديد بدن، توأم با خطاب به روح با اسم و مشخصات، توجّه روح را جلب و او را متوجه خطاب كننده و گفتههاي او ميكند و در هنگام تزلزل احتمالي و عدم تذكر احتمالي، نسبت به عقايد و افكار حق و صحيح، باعث برطرف شدن تزلزل و موجب تذكر و عامل ثابت شدن عقيده و افكار حق ميشود.ر.ك: عروج روح، صص 103-105.
www.eporsesh.com
روح در بدو ورود به «نظام برزخي» با يك عالم ناشناخته و جديد روبهرو است و به لحاظ مبهم بودن آينده و مسائل ديگر، در يك وحشت و ترس توأم با تحيّر و ابهام مخصوصي قرار ميگيرد. با اين وضعيت دو ملك نيز ميآيند تا آزموني سخت و پرسشهايي شك انداز كنند.
ممكن است روح در اين تحوّل بزرگ؛ يعني، انقطاع از دنيا و مواجه شدن با نظام جديد توأم با تحيّر و ترس، در تذّكر و يادآوري عقايد افكار خود و در ثبات آنها، گرفتار لغزشها و تزلزلها شود و در نتيجه در ساعات و لحظات اول آن، حضور ذهني و ثبات عقيدتي نداشته باشد و به نوعي پراكندگي، فراموشي همراه با اضطراب گرفتار شود؛ به صورتي كه حتي نام خود را نيز فراموش كند.
براي كم يا برطرف شدن اين پراكندگي، فراموشي و اضطراب در مقام پاسخدهي به پرسشها و «آزمون برزخي»، مستحب است كه براي ميّت «تلقين» خوانده شود تا عقايد و افكارش را به خاطرش آورند و آنها را به وي يادآوري كنند.
اين تذكر براي روح، در چنين وضعيتي، مسلماً سودمند بوده و او را براي پاسخدهي در برابر پرسش از عقايد و افكار آماده ميسازد و چون «روح برزخي» با «بدن مادي» ارتباط و توجهي دارد و اين ارتباط در ساعات اوليه بيشتر است؛ طبعاً حركت دادن شديد بدن، توأم با خطاب به روح با اسم و مشخصات، توجّه روح را جلب و او را متوجه خطاب كننده و گفتههاي او ميكند و در هنگام تزلزل احتمالي و عدم تذكر احتمالي، نسبت به عقايد و افكار حق و صحيح، باعث برطرف شدن تزلزل و موجب تذكر و عامل ثابت شدن عقيده و افكار حق ميشود.ر.ك: عروج روح، صص 103-105.
www.eporsesh.com
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}